Λεξεις δε βρισκω ν’ αμυνθω
Παιρνω το ρισκο να εκτεθω
Γραφω ανισορροπα τραγουδια
Για ανυπαρκτες αγαπες και λουλουδια..
Δοκιμαζω την αντοχη μου και τα ορια
Μικρη η ζωη μου στα δυο σου ματια τα πελωρια
Αντεχω να μισησω τα χειλη που δε φιλησα
Ποταμι η αγαπη, μα τωρα εγω ξεχειλησα..
Μια ζωη απο παντα δακρυσμενη
Και μια αληθεια πικρη και καταδικασμενη
Δυο λεξουλες, μια καρδια και ο πανικος
Ο εαυτος μου ειναι ο χειροτερος εχθρος..
Σε μια γωνια η μοναξια κι η θλιψη
Ποτε δε μου ‘χουν λειψει
Ειναι παντοτε κοντα μου..
Η μικρη παρηγορια μου..
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔
Παιρνω το ρισκο να εκτεθω
Γραφω ανισορροπα τραγουδια
Για ανυπαρκτες αγαπες και λουλουδια..
Δοκιμαζω την αντοχη μου και τα ορια
Μικρη η ζωη μου στα δυο σου ματια τα πελωρια
Αντεχω να μισησω τα χειλη που δε φιλησα
Ποταμι η αγαπη, μα τωρα εγω ξεχειλησα..
Μια ζωη απο παντα δακρυσμενη
Και μια αληθεια πικρη και καταδικασμενη
Δυο λεξουλες, μια καρδια και ο πανικος
Ο εαυτος μου ειναι ο χειροτερος εχθρος..
Σε μια γωνια η μοναξια κι η θλιψη
Ποτε δε μου ‘χουν λειψει
Ειναι παντοτε κοντα μου..
Η μικρη παρηγορια μου..
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου