"ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΜΙΚΡΗ"

ακομα και αυτο το βραδυ
δε ταξιδεψα στη σκεψη κανενος
ουτε στου μυαλου την ακρη
σαν εικονα, σαν ηχος σιωπηλος

ειναι τα λογια μου εκεινα
που δε πιανουν τοπο πουθενα
λεηλατουνε τη σιωπη
σα σπασμενα κομματια γυαλια

- μοιαζει η ζωη μου
συννεφο στον ουρανο
και ειναι το κορμι μου
ναυαγιο στον ωκεανο

πεφτει κι η βροχη
σκορπιζοντας
τα δικα μου βηματα
μια αναμνηση μικρη
ταξιδευει με τα κυμματα

ακομα και αυτη τη νυχτα
δεν επισκεφτηκα κανενος τ' ονειρο
οσα κι αν μου ταξανε
τιποτα δε βρηκα
ειδα στα ματια μου
τη ψυχη μου ομηρο

κι εγω που ελεγα
η ψυχη μου
μονο θα μου μενει
βραδια ατελειωτα εκλαιγα
μα η ελπιδα παντα
τελευταια θα πεθαινει

μοιαζει η αγαπη μου
ανεμος στην ερημο
κρυμμενος
κι ειναι το δακρυ μου
μικρος Θεος
τρελλος και πληγωμενος

πεφτει κι η βροχη
παρασυρει τ' ονειρο μου
μια αναμνηση μικρη
καποτε ητανε δικο μου..

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔