Με αγκαλιαζει η νυχτα
Και το κοκκινο φως του φεγγαριου
Της ψυχης μου ο πονος
Τρεχει στους δρομους της πολης
...ο τρελλος
Τον κυνηγουν οι τυψεις και οι ενοχες
Ηρθαν και φυγαν τα ονειρα
Οπως εσυ θες
Και φτανει στης ζωης μου την ακρη
Βραχος η καρδια μου
Και κυμα το δακρυ
Ποιο ψεμα
Και ποια αληθεια να κλεψω
Μια σιωπη
Και δυο λεξεις θα πιστεψω
Ψαχνω την αγαπη σου
Σε ηρεμη φαση
Ελεγα πως βρηκα
Ολα οσα ειχα χασει
Σε παραμυθια
που ταζουνε παλατια
η ψυχη μου σκορπισε
χιλια δυο κομματια
τα θαβω ενα – ενα
στο σπιτι μου απ’ εξω
για μενα μοναχα
εσενα να μη μπλεξω
κρασι
χωμα
υπομονη και κουραγιο
ευχη και καταρα
εκεινο το ονειρο το αγιο..
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔
Και το κοκκινο φως του φεγγαριου
Της ψυχης μου ο πονος
Τρεχει στους δρομους της πολης
...ο τρελλος
Τον κυνηγουν οι τυψεις και οι ενοχες
Ηρθαν και φυγαν τα ονειρα
Οπως εσυ θες
Και φτανει στης ζωης μου την ακρη
Βραχος η καρδια μου
Και κυμα το δακρυ
Ποιο ψεμα
Και ποια αληθεια να κλεψω
Μια σιωπη
Και δυο λεξεις θα πιστεψω
Ψαχνω την αγαπη σου
Σε ηρεμη φαση
Ελεγα πως βρηκα
Ολα οσα ειχα χασει
Σε παραμυθια
που ταζουνε παλατια
η ψυχη μου σκορπισε
χιλια δυο κομματια
τα θαβω ενα – ενα
στο σπιτι μου απ’ εξω
για μενα μοναχα
εσενα να μη μπλεξω
κρασι
χωμα
υπομονη και κουραγιο
ευχη και καταρα
εκεινο το ονειρο το αγιο..
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου