‘’ΒΡΑΧΟΣ’’

Την αγάπη που μου τάξανε δε βρίσκω
Και παίρνω της ψυχής μου εγώ το ρίσκο
Αναλαμβάνω τις αλήθειες και τα ψέματα
Λέω λίγα, κρατάω πολλά απ’ όσα έμαθα..

Κρύβω συνήθειες, κουβέντες και τα τσιγάρα μου
Νιώθω σα κύμα να με πνίγει η λαχτάρα μου
Απομακρύνομαι από παραμύθια και αγγέλους
Αφήνω στη τύχη μου και τους δυο ανέμους

Βάζω στην άκρη την αγάπη που σου έδωσα
Πήρα πολλά, μα τίποτα δεν ένιωσα
Χάνομαι στο χρόνο και τη δική σου αμαρτία
Στ’ όνειρο σου πνίγονται καράβια τρία...

Μα εγώ δεν είμαι πουθενά
Ούτε σαν εικόνα, ούτε σα λέξη καμιά
Βράχος ήμουν μοναχά στα δικά σου κύματα
Και βγαίνω ζωντανή, απ’ τα δικά σου τα αισθήματα..

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔