‘’ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ’’

Στα γαλαζια τα νερα, αυτου του ποταμου
Ταξιδευουν οι αναμνησεις, ενος αθλιου καιρου
Στιγμες που σβυσανε με το περασμα του χρονου
Η ψυχη μου ερημη, στην ακρη αυτου του δρομου..

Χωρις ελπιδα και ονειρα μικρα
Μελωδια σιωπηλη, τα δακρυα πικρα
Κυμματα τα ψεμματα, μ’ αγερι την αγαπη σου
Ολα οσα εζησα, σκορπισαν στη σταχτη σου..

Μια μικρη προδοσια τριγυριζει τη ζωη μου
Μια αθωα παρουσια ρημαζει τη ψυχη μου
Μια μικρη προδοσια με ματια μαυρα, φυλακτα
Μια αθωα παρουσια αγαπουσα
Ενα καιρο και μια φορα...

Στο γαλανο ουρανο, αυτου του κοσμου
Παλευουνε τα λογια,καρδια μου-φως μου
Αναμνησεις μου ξυπνανε, που χαθηκαν στον υπνο
Του ερωτα μου ενιωσα, τον τελευταιο χτυπο..

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔