« ΚΑΘΑΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ »

Ταξιδευω, σα τη σιωπη παντου
Δε ξερω τί γυρευω και δε με απασχολει
Θα κρυφτω στην ακρη ενος γυαλου
Πολλοι θα με ψαχνουν
μα κανεις δε θα με βρει

θα κοιταζω στα ματια τους τη λαμψη
σε καθε εικονα θα σκαλιζω τ’ ονομα μου
οσο προσεχτικα κανεις κι αν ψαξει
δε θα γνωρισει τα λαθη τα δικα μου

ο καθαρος ο ουρανος τιποτα δε φοβαται
της θαλασσας ο βυθος, ησυχα κοιμαται
τιποτα δε ταραζεται, τιποτα δε βιαζεται

δε χτυπανε τα κυμματα τα βραχια
και η αγαπη μεγαλωνει στα δικα μου ματια ..

παλευω, σα κραυγη στο πουθενα
ξερω που παω και πως θα αντιδρασω
θα με ακουσει ολος ο κοσμος μια βραδια
χωρις να ξερει πως καλυτερο
μπορω να φτιαξω

Θα αναζηταω στη ζωη τους την απατη
Σε καθε λαθος θα υπογραφω ψεμα
Θα γυρναω στο κακο τη πλατη
Κι οποιος ρωταει
Ας ψαχνει εμενα ..

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔