« όσα δε ξέρω »

Θυμάμαι μόνο όσα θέλω να ξεχάσω
Μένω στα ίδια εκείνα που θέλω ν’αλλαξω
Θυμάμαι όσα γλυκά τη καρδιά μου πονάνε
Στιγμές, σκέψεις και λόγια στο μυαλό μου γυρνάνε

Μοιάζουν εικόνες της ζωής μου μπλεγμένες
Ασπρόμαυρες, θολές, κενές,  χωρίς κουβέντες
Μια θλίψη, μια λύπη και μια στεναχώρια
Τις μέρες, τα βράδια που είμαστε χώρια..

Ρωτάω για μένα τη ζωή που περνάει
Δεν με κοιτάει,  ούτε καν σταματάει
Λόγο δεν έχω μα λόγο ορίζω
Όσα δε ξέρω είναι όσα γνωρίζω..

Πονάει η καρδιά μου,ποιος με πιστεύει
Κυλάει ο χρόνος κι ας λεν πως γιατρεύει
Κερνάει η λύπη μια βόλτα μοιραία
Κι είμαστε οι δυο μας ωραία παρέα

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔