"ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ"

Μπλέκεις την αλήθεια και το ψέμα
αγάπη και μίσος, γίνονται ενα
φτιάχνεις ιστορίες με ιππότες και κάστρα
σα παιδί που τις νύχτες, μετράει τ' άστρα

Παραμύθι χωρίς αρχή και δίχως τέλος
αλλάζει πορεία και πέφτει πάνω του το βέλος
και πονάει και ματώνει και πληγώνει
τη ζωή και τ' όνειρο, ενώνει...

μα που είμαι εγώ για να σε σώσω
το μάγο το κακό να σκοτώσω
που είμαι εγω να διώξω μακριά τον εφιάλτη
δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εδώ
δεν είμαι αλήθεια, είμαι αυταπάτη

Μπλέκω ουρανό και θάλασσα
αστεράκι άτακτο, που μάλωσα
ψάχνεις ιστορίε, παλάτια και αθώο βασιλιά
σα παιδί που περνάει στην αγάπη τη θηλιά

παραμύθι χωρίς αλήθεια και δίχως θέμα
άλλαξε ο έρωτας κι έγινε ψέμα
και πονάει και ματώνεικαι πληγώνει
μαχαιριά η σκέψη μου, σκοτώνει...

© Νεκταρία Ανδρεάδου ©