Σ' αυτό το δρόμο των τρελλών
βαδίζουμε κι δύο
κοινό σημεί μας η μοναξιά
ο πόνος, η αγάπη κι ενα αντίο
Κύμματα τα δάκρυα
και ήλιος η καρδιά μου
εσύ είσαι μακριά
μα σε θέλω εδω κοντά μου
Είσαι ένας μικρός Θεός
που ξεχάσανε στη γη αγγέλοι
ενα όνειρο, πικρό, γλυκό, τρελλό
που το παρασύρουν οι ανέμοι
Καρδιά μου ανυπεράσπιστη
της φαντασίας μου οράματα
τη ζωή μου ασ' τη εσυ
δε χωράνε άλλα δράματα
Σύννεφα οι σκέψεις
και βροχή τα δάκρυα μου
ίσως και να το αντέξεις
που είσαι μακριά μου
© Νεκταρία Ανδρεάδου ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου