Πολλές κουβέντες
απο εκείνες που δε λέω
ακούγονται τα βράδια
Χωρίς λόγια οι εικόνες
μας ταξιδεύουνε
σε παλάτια άδεια
Και παίρνει ο καπνός μορφή
και σημαδεύει τ' όνειρο μου
εκείνο που παιδεύεται να γεννηθεί
μα οταν πεθάνει, είναι δικό μου
και το παλεύω και το ταξιδεύω
με ψάχνουν και με βρίσκουν
φίλοι απο τα παλιά που δε γυρεύω
με ρωτάνε αν τους θυμάμαι
οταν κλαίει ο ουρανός ή οταν θυμώνει
με ρωτάνε οταν κοιμάμαι
αν είμαστε μαζί ή είμαι μόνη
ανύποπτη συνείδηση
το βράδυ μας σκοτώνει
Περίεργη έκφραση
στα μάτια σου η θλίψη
βάλθηκε ο έρωτας
την αγάπη σου να κρύψει
φεγγάρι ψεύτικο
τις νύχτες μας τυλίγει
αστέρι μου ανόητο
τη χαρά σου πνίγει
© Νεκταρία Ανδρεάδου©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου