στα λόγια που έχω πει, ξεχάστηκα
χάρτινο καράβι η μοναξιά μου, ταξιδεύει
στη θάλασσα του έρωτα, το γνώριμο γυρεύει
Μίλησε η καρδιά μου με δυο δάκρυα
κι ας φεύγει μακριά μου ο,τι αγάπησα
ζητάω απ' τη ζωή μου ενα μάρτυρα
που δεν έχει λόγο να με κρύψει τώρα πια
Μίλησε η ζωή μου και τρελλάθηκα
στα κύμματα του χρόνου μου, κρεμάστηκα
χάρτινο καράβι τ' όνειρο μου, ναυαγεί
στη θάλασσα του αύριο, κοντεύει να πνιγεί
τα δάκρυα μου, καράβια χάρτινα
κι ο άνεμος τα διώχνει πιο μακριά
κανέναν δε γυρεύουν τώρα πια
κομμάτια τα δικά μου τα πανιά
© Νεκταρία Ανδρεάδου ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου