"Τέλεια Ζωή"

Δεν έχω χώρο στη ζωή μου, για κανένα
Μετρώ τα πάθη μου, χωρώ στα λάθη μου
Δε δέχομαι κουβέντα

Κάθε στιγμή, τη κρύβω στο μυαλό μου
Της καρδιάς μου η ρωγμή, μένει ανοιχτή
Για το καλό μου...

Είναι μια τέλεια ζωή, χωρίς γωνίες
Μια αγάπη σκοτεινή, μ’ αμφιβολίες
Κουβέντες δανεικές, δίχως νόημα ντυμένες
Ψυχές εκκεντρικές, παραμελημένες...

Ακολουθώ σκιές που δε γνωρίζω, απο πάντα
Κάνω θυσίες σιωπηλές, δεν ακούγονται οι κραυγές
Λόγια λίγα και σταράτα

Περπατώ στην ερημιά, στη λάμψη μιας πορείας
Είμαι αφορμή μικρή, μα δεν αρκεί
Έχω εισιτήρια διαρκείας...

Είναι το τέλος που αρχίζει, δίχως χρώμα
Ενα έγκλημα στυγνό, άγγιξε το χώμα
Λόγια στολισμένα, δίχως ήχο, τ’ακούς ?
Δε ξεχώρισα ποτέ, είμαι ένας απ’αυτούς

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔