"Δε φάνηκε κανείς"

Της καρδιάς τα φύλλα, είναι κλειστά

τα φώτα της ψυχής μου, αναμμένα

μα δεν έχει χώρο για κανένα

όνειρα κακομαθημένα, πιστά

Κι ας μη φάνηκε κανείς

κι ας μη μου χτύπησε κανείς

της μοναξιάς τη πόρτα...

Λέξεις, λόγια ταξιδεύουν

ανθρώπους, θαύματα γυρεύουν

σκέψεις, δάκρυα κλεμμένα

αγάπες κι έρωτες, χαμένα

δε φάνηκε κανείς...

Εικόνες του μυαλού,πάντα θολές

κουβέντες, εξαιρέσεις και κανόνες

ασπρόμαυρα όνειρα, όπως θες

της ζωής,της ψυχής μου οι θαμώνες

Κι ας μη με άκουσε κανείς

κι ας μη με ζήτησε κανείς

της καρδιάς μου το χορό...

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔