Οι μέρες
περνούν
δίχως νόημα
μπροστά
Η μοναξιά
μας δένει
σα κόμπο,σφιχτά
Κοίτα να δεις
πού φτάσαμε εμείς
Η ερημιά
κερνάει
ποτήρια διπλά
αλήθεια,πικρά
Για δες
που φτάσαμε πια
μη λες
δεν υπάρχει ελπίδα καμμιά
-Εσύ,γίνε εσυ ουρανός
να γίνω του ήλιου το φως
να γίνεις ελπίδα εσυ
να έχει η αγάπη φωνή...
Οι νύχτες
περνούν
σα φαντάσματα
σκυφτά
Η αγκαλιά
μας πνίγει
στο χρόνο,θηλειά
Ξέρω θα πείς
ξεχάσαμε εμείς
Το σ'αγαπώ
μετράει
παλιές μας στιγμές
αλήθειες πικρές
Για δες
που φτάσαμε πια
μη λες
δεν υπάρχει ελπίδα καμμιά
δες το απο άλλη σκοπιά
δες που φτάσαμε πια
μη λες
δεν υπάρχει ελπίδα καμμιά
-Εσύ,γίνε εσυ ουρανός
να γίνω του ήλιου το φως
να γίνεις ελπίδα εσυ
να έχει η αγάπη φωνή...
Οι ώρες
κυλούν
σα τα κύμματα
νερό
Η καρδιά
μετράει
δικά σου βήματα
Για δες
που φτάσαμε πια
μη λες
δεν υπάρχει ελπίδα καμμιά
-Εσύ,γίνε εσυ ουρανός
να γίνω του ήλιου το φως
να γίνεις ελπίδα εσυ
να έχει η αγάπη φωνή...
Γίνε εσυ ο σκοπός
να γίνω της ζήλειας εχθρός
να μείνω σα σκέψη απλή
να έχει η αγάπη φωνή
© Νεκταρία Ανδρεάδου
μουσική : Νίνα Παναγιωτάκη ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου