Μικρή μου αγάπη πάλι τρέχεις
στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου
όνειρα και σκέψεις μου αντέχεις
είσαι ίδεα του ουρανού μου
Είσαι ανάσα στο ταξίδι της ζωής μου
είσαι τ'όνειρο που πάντα θα ζητάω
μια εκδρομή στα μονοπάτια της ψυχής μου
κι ίσως νιώσεις πόσο πολύ σε αγαπάω
Μικρή μου αγάπη πάλι χάνεσαι
σε έρημους δρόμους της καρδιάς μου
εικόνες και κουβέντες μου μοιράζεσαι
είσαι φεγγάρι μιας βραδιάς μου
Είσαι ουρανός και ήλιος και θάλασσα
είσαι άστρο φωτεινό στη μαύρη νύχτα
τ'όνειρο που ίσως δε θα άλλαζα
κι ας έχανα όλα όσα είχα...
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου