οι μικρές και ακριβές
που είναι ο δείκτης βαρύς
εχθρός ο χρόνος
θρασύς
Είναι οι σκέψεις της μέρας
που κλέβει ο αέρας
μα ποτέ δε σεβάστηκε
το νιώθω,
κουράστηκε
Βλέμματα και αισθήματα
μου περισσεύουν
κύματα τα προσχήματα
με σημαδεύουν
Είναι εκείνες οι στιγμές
οι σεμνές και μεγάλες
μοιαζει η αγάπη μικρή
γλυκιά και πικρή
Είναι τα λόγια της σιωπής
παράλογα και δήθεν
στης ψυχής τα μεγαλεία
δίχως τέλος,
τελεία
Ψέματα τα μηνύματα
με κυριεύουν
θύματα τα διλήμματα
με παγιδεύουν
Κι αν δεν είμαι αυτό που είμαι
τί θα ήθελα να είμαι
με ρωτούν απο παιδί
Ούτε ξέρω τί μου ζητάνε
δε με νοιαζει
δε φοβάμαι
τη δική μου αντοχή
Πρώτα να μάθουν τί τους λείπει
ευτυχία δίχως λύπη
στη ζωή μου τη μισή
Ένα όνειρο, ενα δάκρυ
ενα τέλος δίχως άκρη
στη ψυχή μου τη χρυσή
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔
(ΟΙ ΩΡΕΣ:Ο Ησίοδος αναφέρει πως ήταν κόρες του Δία και της Θέμιδας και τις οναμάζει
Ευνομία, Δίκη, και Ειρήνη. Οι Ώρες είχαν καθήκον να εποπτεύουν τα έργα των ανθρώπων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου