δίχως σχέσεις,
μόνο ευκαιρίες
Δε με νοιάζει η αμοιβή
τάζω δωρεάν
ελευθερίες
Σε ποιο κρίμα
και ποια θλίψη
λείψαν της ζωής μου
οι κανόνες
Κάποιον θέλει να καλύψει
στου μυαλού
τις σπασμένες
οθόνες..
Τί έμεινε απ' την αγάπη
ούτε εκείνη δε θα μάθει..
Πρώτο ρόλο, έχω εγω
και μια σκια
δήθεν υποφέρει
κλαίει,γελάει
δε πονώ
σε νοιαζει
εμένα με συμφέρει
Μετρώ κύμματα και πάθη
ακουμπώ την άκρη
δεν αγγίζω
κάποτε ίσως να μάθει
εγω
ολα τα ορίζω
Τί έμεινε απ' την αγάπη
ούτε εκείνη δε θα μάθει..
Ξεκινάω πάντα
απο το τέλος
δε προχωρώ
προς την αρχή
πληγές απο μαχαίρια
κι ενα βέλος
αιτία
μα και αφορμή
Αφορμή γλυκιά
παλεύει
στα σκεπάσματα
τέχνη μου παλιά
χορεύει
στα ξεσπάσματα
Τέρμα πια
στα άσκοπα τα λόγια
λέξεις, σκέψεις,
ξενέρωτες κουβέντες
ψυχές κλεισμένες σε υπόγεια
πόνος και ψεύτης,
φύλακες - αφέντες
Βασανίζουν των ανθρώπων τα αισθήματα
με αναμνήσεις
δηλητήριο
του έρωτα κάνουν θελήματα
κι εγινε η αγάπη
ενα μαρτύριο
Τί έμεινε απ' την αγάπη
ούτε εκείνη δε θα μάθει..
© Νεκταρία Ανδρεάδου ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου