μπορεις??

μπορείς να περιγράψεις το άρωμα του αγαπημένου σου προσώπου...
μπορείς να περιγράψεις ενα χάδι..
μπορείς να περιγράψεις τη θλίψη, το πόνο, τη χαρά..
μπορείς να περιγράψεις....
την αγάπη...???

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

"ΤΕΛΕΙΑ ΖΩΗ"

Δεν έχω χώρο στη ζωή μου, για κανένα
Μετρώ τα πάθη μου, χωρώ στα λάθη μου
Δε δέχομαι κουβέντα

Κάθε στιγμή, τη κρύβω στο μυαλό μου
Της καρδιάς μου η ρωγμή, μένει ανοιχτή
Για το καλό μου...

Είναι μια τέλεια ζωή, χωρίς γωνίες
Μια αγάπη σκοτεινή, μ’ αμφιβολίες
Κουβέντες δανεικές, δίχως νόημα ντυμένες
Ψυχές εκκεντρικές, παραμελημένες

Ακολουθώ σκιές που δε γνωρίζω, απο πάντα
Κάνω θυσίες σιωπηλές, δεν ακούγονται οι κραυγές
Λόγια λίγα και σταράτα

Περπατώ στην ερημιά, στη λάμψη μιας πορείας
Είμαι αφορμή μικρή, μα δεν αρκεί
Έχω εισιτήρια διαρκείας...

Είναι το τέλος που αρχίζει, δίχως χρώμα
Ενα έγκλημα στυγνό, άγγιξε το χώμα
Λόγια στολισμένα, δίχως ήχο, τ’ακούς ?
Δε ξεχώρισα ποτε, είμαι ένας απ’αυτούς


© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

"Καημένη μου Αγάπη"

Μου λένε να ξεχάσω
Τα λάθη που έχουν κάνει
Όλα να τα ξεπεράσω
Μια λέξη μόνο φτάνει

Μου λένε να ξεχάσω
όλα οσα δεν έζησα μαζί
τα όνειρα που είχα εγω να χάσω
μα η αγάπη μου για μένανε θα ζεί

Καημένη μου αγάπη
Σε γέμισαν με λάθη
Που τα πληρώνω ακόμα

Δεν αντέχω να σε βλέπω να πεθαίνεις
Και να χτυπιέσαι μονάχη σου στο χώμα
Απ’ της καρδιάς μου το λουλούδι ανασαίνεις
Δεν αντέχω να σε βλέπω να πεθαίνεις

Μα είναι στιγμές
Που δε μπορώ να τις ξεχάσω
Του χρόνου τις ρωγμές
Βαθειά στη ψυχή μου
Κι αν τις χάσω
Τί θα κάνω

Οι αναμνήσεις μου φωτιές
Και δε τις σβύνω
Τα όνειρα θηλιές
Που δε τις λύνω

Καημένη μου αγάπη
Σα νερό σε πίνω

Καημένη μου αγάπη
Χαμένη στου μυαλού μου τα βάθη
Βουλιάζεις στα δικά τους λάθη
Που τα πληρώνω ακόμα

Δεν αντέχω να σε βλέπω να πεθαίνεις
Μα ο,τι αντέχω εγω
Κι εσυ, αντέχεις

Σε χώρισαν σε δυο κομμάτια
Μα στα παιδικά μου μάτια
Είσαι πάντα εσυ

Γαλάζιος είναι ο ουρανός
Στο κόκκινο νησί
Δε ξεχνιόμαστε ποτέ
Γιατί για μένα

Είσαι πάντα εσυ..


© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔

"ΌΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ"

Θα έχω τα βράδια
συντροφιά τα ακρογυάλια
κι εχθρό την αυγή

θα κάνω παρέα
μια αγάπη ωραία
απο την αρχή

Θα φτιάχνω παλάτια
σε σταθμούς και λιμάνια
χωρίς γυρισμό

και θα μοιάζει το πάθος
σήμείο στο βάθος
πλάι στο χωρισμό

Όνειρα μόνο όνειρα
και εικόνες παλιές
φωτογραφίες ασπρόμαυρες,
θολές

όνειρα μόνο όνειρα
και αναμνήσεις πολλές
απο εικόνες παλιές

Θα δώσω ψυχή μου
λίγη απ' τη ζωή μου
που θα γίνει καράβι

θα πάρει τυχαία
δυο λόγια μοιραία
μα θα μείνουν μαράζι

Θα γκρεμίσω τα κάστρα
τον ουρανό και τα άστρα
χωρίς το φεγγάρι

και θα μοιάζει η αγάπη
πάνω στο κρεβάτι
κεντητό μαξιλάρι


© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔

"ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ"

Είκονες της ζωής μου
τρεμοπαίζουνε μπροστά στα μάτια μου
με το λόγο της φωνής μου
ζωγραφίζω με όνειρα τα κομμάτια μου

σα παράλογη ταινία του '40
με λόγια που αγαπάω πάντα
χωρίς χρώμα, χωρίς ήχο
στου έρωτα το τοίχο

Ποια πληγή της μοναξιάς μου να γιατρέψω
έχασα μια μάχη μα θα το παλέψω
οτι μου φεύγει, το γυρεύω, το πονάω, το αγαπώ
κι οτι πίσω μένει, εκεί που κανείς δε το περιμένει

σα το πρώτο φιλί
θα το περιμένω εγω...

Αναμνήσεις ενός άθλιου καιρού
καταδικάζουν το λάθος μιας κουβέντας
και με ταχύτητα Θεού
τα σκορπάει όλα ενας αγέρας

μια παράλογη εικόνα της Αθήνας
πάει κι αυτός ο μήνας
χωρίς λόγια, χωρίς χρώμα
κάποιος αγαπάει ακόμα


© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔

"ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ"

Αποφάσισα μια νύχτα, μαζί μου να μιλήσω
όσο με πάει σκέφτηκα, θα το ξενυχτήσω
και πέρναγαν οι ώρες και πέρναγα κι εγω
με καταιγίδες και με μπόρες, που θα με βγάλει
δε θα δω...

Κάτι σπασμένα φεγγάρια, της ζωής μου λανθασμένα
δε τα κρίνει σωστά, του κόσμου η λογική αριθμημένα
και η δική μου η ψυχή τριγυρνάει στα χαμένα
ψάχνοντας να βρεί
τη σωστή τους τη σειρά...

Ανησύχησα μια νύχτα που ήθελα να πιώ
όσο με πάει έλεγα, να το ανεχτώ
και άδειασε το μπουκάλι και άδειασα κι εγω
χωρίς αιτίες πάλι και μ' εναν έρωτα πικρο


© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

"ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ"

Μικρή μου αγάπη πάλι τρέχεις
στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου
όνειρα και σκέψεις μου αντέχεις
είσαι ίδεα του ουρανού μου

Είσαι ανάσα στο ταξίδι της ζωής μου
είσαι τ'όνειρο που πάντα θα ζητάω
μια εκδρομή στα μονοπάτια της ψυχής μου
κι ίσως νιώσεις πόσο πολύ σε αγαπάω

Μικρή μου αγάπη πάλι χάνεσαι
σε έρημους δρόμους της καρδιάς μου
εικόνες και κουβέντες μου μοιράζεσαι
είσαι φεγγάρι μιας βραδιάς μου

Είσαι ουρανός και ήλιος και θάλασσα
είσαι άστρο φωτεινό στη μαύρη νύχτα
τ'όνειρο που ίσως δε θα άλλαζα
κι ας έχανα όλα όσα είχα...

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔

"ΠΩΣ ΓΕΛΑΣΤΗΚΑ"

Ακόμα κι αυτή τη Κυριακή
που με άφησες εσυ, την αγάπησα
ακόμα κι εκείνη τη βροχή
που έκλαιγε όλο το πρωί, τη σεβάστηκα
πώς γελάστηκα...

Ταξίδια στο παράδεισο μου έταζες
τις νύχτες που κοιμόμουνα, με σκέπαζες
τα όνειρα που είχα 'γίναν αυταπάτες
δεν υπάρχουν έρωτες κι αγάπες
πώς γελάστηκα....

Ακόμα κι εκείνη τη βραδιά
που είχα το πόνο συντροφιά, τη λυπήθηκα
ακόμα κι αυτή τη μοναξιά
που με κρατούσε αγκαλιά, την εκδικήθηκα
πώς γελάστηκα...

© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔