μπορεις??

μπορείς να περιγράψεις το άρωμα του αγαπημένου σου προσώπου...
μπορείς να περιγράψεις ενα χάδι..
μπορείς να περιγράψεις τη θλίψη, το πόνο, τη χαρά..
μπορείς να περιγράψεις....
την αγάπη...???

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

«Το ναύαγιο των Αγγέλων»

Και αφήνω ενα φιλί, φιλί μεταξωτό
Στα μάτια σου τα δυο και πάνω στο λαιμό
Και τρείς φορές θα λέω, θα νιώθω σ’αγαπώ
Να πιάσει αυτό το ξόρκι που μου χάρισαν δυο μάγοι
Λίγο πριν να ΄ρθώ, πριν αφήσω το λιμάνι.

Μα τίποτα δεν έγινε και τούτη τη φορά
Γυρνάει σε μένα ο χρόνος και πάμε στα παλιά
Να σε κακομαθαίνω με λόγια και στιγμές
Και να βαριανασαίνω στις μικρές σου αφορμές

Να ξενυχτώ για χάρη σου τις νύχτες μου τις μαύρες
Να σπαταλώ τη νιότη μου σε στίχους και κρεμάλες
Με πιάσανε στο κρίμα τους ναύτες και αλήτες
Για να δώ αν μ’αγαπάς ή αν με ποτίζεις πίκρες.

Και φτιάχνω μια βροχή, βροχή παραμυθένια
Την απλώνω στο κορμί, στα μαλλιά σου τα μπλεγμένα
Και δυο φορές θα πίνω το δικό σου το καημό σα ψέμα
Να πιάσει η ευχή που μου ‘μάθαν στο ποτάμι
Τρείς ημίθεοι...Θεοί που βγήκαν στο σεργιάνι.

Μα τίποτα δεν έγινε άλλη μια φορά
Μαλώνει εμένα ο χρόνος που γυρνάμε στα παλιά
Να τραγουδω το ψέμα σου στου ονείρου το μπαλκόνι
Να ξεψυχώ στο «έλα» σου, σα να ήμουνα μπαλόνι

Να σε κοιμίζω πλάι μου με τραγούδια και μπαλάντες
Και να μετρώ τη τύχη σου με λουλούδια και γιρλάντες
Με πούλησαν στο κρίμα τους μαγείρισσες, γκαρσόνες
Για να δω αν μ’αγαπάς ή αν είσαι όπως όλες.

Και πέρασαν τα χρόνια με φιλιά σημαδεμένα
Στο κορμί και στα μαλλιά σου αφήνω λόγια μπερδεμένα
Στο ναύαγιο των αγγέλων απόψε με γυρεύουν
Τους λέω πως σ’αγάπησα μα να..δε με πιστεύουν

Στους δρόμους της καρδιάς σου, χίλιες φορές περπάτησα
Χίλιες βρήκα εμένα, εσένα μία δεν αντάμωσα
Και με αφήσανε μονάχο, μάγοι, εχθροί και φίλοι
Δε μπόρεσα δυο λέξεις να πάρω απ’ τα δικά σου χείλη

Με γεμίζουν παραμύθια σα να γνωρίζουν τα παλιά
Ξέρω δεν είναι αλήθεια, μα τα πιστεύω εγώ ξανά
Και πέφτω, ξαναμπλέκομαι στα δικά σου μάγια
Ανύπαρκτος έρωτας..χωρίς φιλιά και χάδια.

Θα γίνομαι μεθύσι, σε κάθε σου ποτό
Μέχρι να με εξαντλήσει, της καρδιάς σου ο χορός
Θα έχω τη τιμή, να ζητήσω τ’ όνομα σου
Όλα σου τα λογικά και τα παράλογα σου.


© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔


Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

«Αν ήξερες»

Ας πούμε λοιπόν πως μ’ αγαπάς και με ανέχεσαι
Τα κρίματα, τα λάθη, τη ζωή μου πως τα δέχεσαι
Οι πίκρες της ψυχής μου που δε φαίνονται
Μοιάζουν χαρές που το γιορτάζουν και το χαίρονται.

Ας πούμε λοιπόν πως τ΄ονειρό μου περιστρέφεται
Γύρω απο μένα, απο σένα, το πληγώνουν μα γιατρεύεται
Η καρδιά μου η διαλυμένη, λυπητερό τραγούδι
Που κρατάει ανάμεσα της, της ζωής σου το λουλούδι

Πώς θα καταλάβω αν για μένα όντως νοιάζεσαι
Άδικα χάνεις το καιρό σου, άδικα κουράζεσαι..

Μη μ’αγαπάς αν δε μπορείς και δεν αντέχεις
Δεν έχεις το θάρρος, ούτε τη δύναμη δεν έχεις
Να με νοιαστείς, να μη συμβιβαστείς, να με προσέχεις
Όλα θα τα υποστείς, θέλεις δε θέλεις

Ας πούμε λοιπόν πως τα μυστικά μου τα γνωρίζεις
Το νόημα της ζωής μου, στη δική σου ψιθυρίζεις
Τα σ’ αγαπώ σου μετρημένα, κουρασμένα στη ψυχή σου
Σημάδια ειπωμένα, ταλαιπωρημένα στο κορμί σου

Πως θα καταλάβω αν για μένα όντως νοιάζεσαι
Άδικα χάνεις το καιρό σου, άδικα κουράζεσαι.


Copyright
© Νεκταρία Ανδρεάδου ✔